Broeder Calker en Jansa over de dagen rondom de afschaffing van de slavernij op 1 juli 1863
Periodical Accounts Relating to the Missions of the Church of the United Brethren Vol 25 1863-66
Publisher Brethren's Society for the Furtherance of the Gospel
Place of Publication London (England)
Date 1863-1866
Klik hier om direct naar de vertaling te gaan
p.58
58 SURINAM
AT so important an epoch in the history of the Surinam Mission as the present, recent intelligence will be looked for with deep and sympathizing interest. And this, we are happy to state, is of such a character as to afford ground for joy and thankfulness. It could not be expected, that so great a social change as that of emancipation should take place without some difficulties. These, however, are bei gradually overcome, a process which is materially aided by the general good conduct of the emancipated labourers. May the Lord direct matters in such a manner as shall be not only for the encouragement of the friends of humanity, but likewise for the welfare of the whole community, the good of His cause, and the glory of His name!
An account of some peculiarly interesting occurrences in connection with a body of maroons, or runaway negroes, must necessarily be postponed until the next number.
----
(From the Missions-Blatt.)
BR. VAN CALKER, the superintendent of the Mission in Surinam, has been commissioned by the Mission Conference to address a pastoral letter to the congregations, setting forth the necessity of pecuniary aid for the carrying on of our extensive missionary work, in accordance with the example of Christian Churches at all times and in all countries. It further announces the introduction of regular school-fees, insists on a Christian domestic life, civil and ecclesiastical marriage, the dwelling of man and wife in the same house, the duty of the husband to provide for his family, the proper training of the children, their attendance at school, &c.
Br. Van Calker writes : " Paramaribo, July 17th, 1863 :—The 1st of this month was observed at the outposts in the same way as in town. The negroes came in crowds from the estates to the churches. Even at Beersheba, on the Para, in which district the people are the least advanced, while the plantations are situated far apart from each other in the forest,—large numbers assembled on the evening of the previous day.
"On estates which no Missionary could reach, the people themselves held service with reading of the scriptures and prayer. At but very few places was there dancing, it seeming as though the people had lost all inclination for such amusements. Beyond a doubt, in the case of many, joy in the Lord overcame rejoicing in worldly pleasures ; while in other places a wholesome fear prevailed deterring the people from giving offence by frivolity and sin to that merciful God, who had bestowed on them so signal a blessing. Hence they generally gave Him the
p.59
glory, and of their own accord hallowed the first day of freedom to His service. There was a greater display of Christian feeling than ever we had anticipated.
"But will this feeling continue to prevail ? Who will be right:— we, with the conviction that all will be well, if only the negroes are treated in some degree with justice and common sense,—or those who compare the orderly conduct of the newly-emancipated people with the threatening calm which heralds a thunder-storm, and who persist in the conviction that they will not work ?
"The few days immediately following the 1st of July were passed in quiet rest; but subsequently, I understand the labourers have everywhere sought employment. The town almost presented the appearance borne by some country places in Europe, at the season of the year when farm-servants change their situations. It was but natural that greater difficulties should arise on the estates. The planters mostly dislike the emancipation, and do all in their power to secure the first three months for their own benefit*. There are some estates, the continued cultivation of which is uncertain. In all these circumstances there was cause enough to make the labourers distrustful and discontented, and to excite them to unlawful conduct.
"And yet, what is actually the case ? Everywhere the negroes behave with admirable quietness and order. They willingly take advice from us and the District-Commissioners, and claim to enter into contracts as soon as possible, but are in too many cases purposely prevented from so doing. Only on two estates have serious disturbances appeared likely. The District-Commissioner felt it his duty to act energetically, and sent for a vessel of war and a detachment of military. At one of these places, the people were so excited, that they would not even listen to their minister. But when the Governor himself went and spoke to them, they yielded, and commenced their work.
"The newspapers report numerous misunderstandings between the employers and the labourers ; but I have heard, from good authority, that the Governor expressed himself much pleased with the conduct of the negroes in the course of the negotiations which took place in his presence.
"An official in another district, when asked by us how matters were going on there ? said ' 0, if there were only the negroes to do with, there would be no difficulties!'
"It is generally declared, that the negroes have behaved better
----
* The terms of the Decree of Emancipation were the following:—-Three Months from the 1st of July were granted for the making of contracts, during which the Negroes were to labour four days in a week, and to receive two-thirds of a legally fixed amount, together with a rent-free dwelling. The labourers to work for whom they pleased. The contracts are for three years, each year to comprise three hundred working days of eight hours each. Idleness will be punished. The labourers are to have, besides their wages, a dwelling and plot of land. The State will care for poor and infirm persons, each labourer paying out of his wages a fixed tax for this purpose. For ten years the emancipated people are to be under the supervision of the State, lie compensation paid to the former owners of slaves averages 300 guilders (about £30) per head. The introduction of free labourers from foreign parts, particularly of Coolies from India, will be encouraged in every possible way.
p.60
than was expected. Regular work is performed by them, and the predicted storm does not come.
"August 3rd, 1863.— We have already provided four stations with teachers, who possess the requisite qualifications, and are acquainted with the Dutch language. At the other stations, the Missionaries get on as well as they can, with the aid of monitors.
"All is quiet on the estates. There is not any want of labourers willing to work, but of employers ready to give it."
Br. Jansa writes : " Annaszorg, July 31st, 1863 :— The whole day (July 1st) the station was crowded. Probably more than 1000 were present: but there was not the least disorder, no quarreling, and no noise. All seemed united in heart and soul to praise and give thanks to God. I wish that the king and all the kind promoters of emancipation could have witnessed this joy.
" In the evening, the church was illuminated with 106 candles, for the purchase of which the negroes had made a collection among themselves.
" After a short discourse by me, and the singing of some verses of praise, the three helpers, Nathanael, Joseph, and Theodore addressed the congregation with an earnestness and emotion which I cannot describe. They held before their hearers blessing and cursing, and were often interrupted by half-repressed murmurs of 'That is true', 'So be it,' &c. Their prayers were most touching, and it was evident that the Holy Spirit spoke by them. I could not restrain my feelings and the whole assembly were in tears, for they had never heard anything like that before.
" This meeting sealed the day's rich blessings, and all our hearts were full of praise and thankfulness to our gracious God and Saviour. " The very next day 300 children came to school. Thus far I have not seen a single drunken negro, and have witnessed nothing of a disquieting character."
Vertaling
Op zo'n belangrijk moment in de geschiedenis van de Surinaamse zending als het heden, zal de recente intelligentie met diepe en medelevende belangstelling worden gezocht. En dit, we zijn blij om te zeggen, is van zo'n karakter dat het terrein voor vreugde en dankbaarheid veroorlooft. Het was niet te verwachten dat een zo grote maatschappelijke verandering als die van emancipatie zonder enige moeilijkheden zou plaatsvinden. Deze worden echter geleidelijk overwonnen, een proces dat materieel wordt ondersteund door het algemene goede gedrag van de geëmancipeerde arbeiders. Moge de Heere de zaken zodanig richten dat niet alleen de bemoediging van de vrienden van de mensheid wordt bevorderd, maar evengoed voor het welzijn van de hele gemeenschap, het welzijn van Zijn zaak en de glorie van Zijn naam!
Een verslag van enkele bijzonder interessante gebeurtenissen in verband met een groep marrons, of weggelopen negers, moet noodzakelijkerwijs worden uitgesteld tot het volgende getal.(Van de Missions-Blatt.)
BR. VAN CALKER, de hoofdinspecteur van de Mission in Suriname, heeft in opdracht van de Mission Conference een pastorale brief aan de congregaties gestuurd, waarin de noodzaak van geldelijke hulp voor de uitvoering van ons uitgebreide zendingswerk wordt uiteengezet, in overeenstemming met het voorbeeld van Christelijke kerken te allen tijde en in alle landen. Het kondigt verder de invoering van reguliere schoolkosten aan, dringt aan op een christelijk huiselijk leven, een burgerlijk en kerkelijk huwelijk, de woning van man en vrouw in hetzelfde huis, de plicht van de man om voor zijn gezin te zorgen, de juiste opleiding van de kinderen, hun aanwezigheid op school, & c.Br. Van Calker schrijft: "Paramaribo, 17 juli 1863: -De 1ste van deze maand werd op dezelfde wijze als in de stad aan de buitenposten waargenomen, de negers kwamen in de menigte van de landgoederen naar de kerken, zelfs in Beersheba, op de Para , in welk district de mensen het minst ver gevorderd zijn, terwijl de plantages ver uit elkaar staan in het bos, -grote aantallen verzameld op de avond van de vorige dag.
"Op landgoederen die geen zendeling kon bereiken, hielden de mensen zelf dienst met het lezen van de Schriften en het gebed. Op maar heel weinig plaatsen danste er een dans, het leek alsof het volk alle neiging voor dergelijke amusement was kwijtgeraakt. In het geval van velen overwon de vreugde in de Heer zich te verblijden in wereldse geneugten, terwijl er op andere plaatsen een gezonde angst heerste die het volk ervan weerhield om aanstoot te geven door frivoliteit en zonde aan die barmhartige God, die aan hen had gezegend dus een zegen zou uitzenden. gaf Hem in het algemeen de glorie en heiligde uit eigen beweging de eerste dag van vrijheid tot Zijn dienst. Er was een groter vertoon van een christelijk gevoel dan we ooit hadden verwacht.
"Maar zal dit gevoel blijven zegevieren? Wie heeft gelijk: - wij, met de overtuiging dat alles goed zal komen, als alleen de negers in zekere mate worden behandeld met gerechtigheid en gezond verstand, - of degenen die het ordelijke gedrag van de nieuw geëmancipeerde mensen met de dreigende kalmte die een onweersbui inluidt, en die volharden in de overtuiging dat ze niet zullen werken?"De paar dagen die onmiddellijk na 1 juli volgden, werden in stille rust doorgebracht, maar daarna begrijp ik dat de arbeiders overal werk hebben gezocht." De stad gaf bijna het uiterlijk weer van een aantal plattelandsgebieden in Europa, in het seizoen van het jaar waarin de boerderij -dienaren veranderden hun situatie. Het was niet meer dan logisch dat er grotere problemen zouden ontstaan op de landgoederen.De planters hebben meestal een hekel aan de emancipatie en doen er alles aan om de eerste drie maanden voor eigen gewin veilig te stellen. * Er zijn sommige landgoederen, de de voortzetting van de teelt is onzeker. In al deze omstandigheden was er voldoende reden om de arbeiders wantrouwend en ontevreden te maken en hen tot onwettig gedrag aan te zetten.
"En toch, wat is eigenlijk het geval? Overal gedragen de negers zich met bewonderenswaardige rust en orde. Ze nemen graag advies van ons en de districtscommissarissen en beweren zo snel mogelijk contracten te sluiten, maar worden er in te veel gevallen opzettelijk van weerhouden om dit te doen. Alleen op twee landgoederen zijn ernstige verstoringen waarschijnlijk gebleken. De districtscommissaris vond het zijn plicht om energiek op te treden en een oorlogsschip en een detachement militairen te sturen. Op een van deze plaatsen waren de mensen zo opgewonden dat ze niet eens naar hun predikant zouden luisteren. Maar toen de gouverneur zelf ging en met hen sprak, gaven zij toe en begonnen hun werk."De kranten melden talloze misverstanden tussen de werkgevers en de arbeiders, maar ik heb gehoord, uit goed gezag, dat de gouverneur zich verheugd uitte over het gedrag van de negers in de loop van de onderhandelingen die in zijn aanwezigheid plaatsvonden.
"Een ambtenaar in een ander district, toen ons door ons werd gevraagd hoe het daar ging, zei:" Als er alleen de negers te maken hadden, zouden er geen moeilijkheden zijn! "
"Over het algemeen wordt verklaard dat de negers zich beter hebben gedragen dan verwacht, regulier werk wordt door hen uitgevoerd en de voorspelde storm komt niet."3 augustus 1863.- We hebben al vier stations voorzien van leraren, die over de vereiste kwalificaties beschikken en vertrouwd zijn met de Nederlandse taal." Op de andere stations gaan de missionarissen zo goed als ze kunnen, met behulp van monitoren .
"Alles is stil op de landgoederen, er is geen gebrek aan arbeiders die willen werken, maar aan werkgevers die bereid zijn om het te geven."Br. Jansa schrijft: "Annaszorg, 31 juli 1863: - De hele dag (1 juli) was het station druk, waarschijnlijk meer dan 1000 waren aanwezig: maar er was niet de minste stoornis, geen ruzie en geen lawaai. hart en ziel om God te prijzen en te danken. Ik zou willen dat de koning en alle vriendelijke promotors van emancipatie deze vreugde hadden kunnen aanschouwen.
'' S Avonds werd de kerk verlicht met 106 kaarsen, voor de aankoop waarvan de negers onderling een verzameling hadden gemaakt.
"Na een kort discours door mij en het zingen van enkele verzen, richtten de drie helpers, Nathanael, Joseph en Theodore de gemeente aan met een ernst en emotie die ik niet kan beschrijven. Ze hielden hun hoorders zegenend en vloekend voor zich, en werden vaak onderbroken door half onderdrukt gemompel van 'Dat is waar', 'Zo zij het,' & C. Hun gebeden waren het meest ontroerend, en het was duidelijk dat de Heilige Geest door hen sprak. Ik kon mijn gevoelens en het geheel niet in bedwang houden de vergadering was in tranen, want ze hadden nog nooit zoiets eerder gehoord.
"Deze bijeenkomst bezegelde de rijke zegeningen van de dag, en heel ons hart was vol lof en dankbaarheid aan onze genadige God en Verlosser." De volgende dag kwamen 300 kinderen naar school. Tot nu toe heb ik geen enkele dronken neger gezien en heb ik niets van een verontrustend karakter gezien. '
* De voorwaarden van het Emancipatiebesluit waren de volgende:
- Drie maanden vanaf 1 juli werden toegekend voor het sluiten van contracten, waarbij de negers vier dagen per week werkten en tweederde van een legaal loon ontvingen vast bedrag, samen met een huurvrije woning. De arbeiders om te werken voor wie ze wilden. De contracten duren drie jaar en omvatten elk elk driehonderd werkdagen van elk acht uur. Luiheid zal worden gestraft. De arbeiders moeten, naast hun loon, een woning en stuk grond hebben. De staat zal zorg dragen voor armen en zwakkeren, elke arbeider betaalt voor dit doel zijn loon een vaste belasting. Gedurende tien jaar moeten de geëmancipeerde mensen onder toezicht van de staat staan, de schadevergoeding die aan de voormalige eigenaars van slaven wordt betaald, bedraagt gemiddeld 300 gulden (ongeveer £ 30) per persoon. De introductie van gratis arbeiders uit buitenlandse delen, met name Coolies uit India, zal op alle mogelijke manieren worden aangemoedigd.