Marcel Hendrik Pinas (Pelgrimkondre, Suriname, 22 maart 1971) is een Surinaamse kunstenaar van Marron-afkomst. Zijn geboortedorp ligt nabij Moengo en Moiwana, twee plaatsen die midden in het conflict van de Binnenlandse Oorlog stonden. Deze afkomst speelt een belangrijke rol in zijn werk, die over zijn ervaringen in het verleden gaat en handelt over de vernietiging van Ndyuka-cultuur in Suriname. Hij is zoon van Hans Pinas van Ofia Olo (Marowijne) en Louise Welkens van Manja Bon. Pinas woonde tot zijn 13de leeftijd in Oost-Suriname en verhuisde daarna naar de stad.
Pinas wil met zijn kunst een bijdrage leveren aan de toekomst van Suriname. Het hoofdthema in zijn werk is de cultuur van de Aukaner waar hij van afstamt. Kibri a kulturu of behoed onze cultuur is de drijvende kracht achter zijn werk. Hij wil dat zijn werk mensen aanzet om de kennis te behouden die nog is overgebleven, om deze vast te leggen met als doel de waardering te bevorderen voor de vaardigheden die ze hebben. In Suriname en in vele andere landen in de wereld is Pinas bekend om zijn cultuurgeïnspireerde kunst die gebaseerd is op zijn Ndyuka herkomst. Zijn kunst gaat over ervaringen uit het verleden en het behoud van een cultuur die verloren dreigt te gaan.
Naast zijn karakteristieke gebruik van Afaka symbolen, gebruikt Pinas culturele objecten van de Marron zoals delen van een boomstamkano, stukken van paris peddels, kleine matapis (langgerekte, geweven rotan buisjes die gebruikt worden om repen cassave uit te persen), stukken pangi stof (geruite stof gebruikt voor lenden- en omslagdoeken), papamoni’s (schelpen die voorheen werden gebruikt als valuta), kokolampen (olielampen) en aluminium lepels. Naast gemengde-techniek schilderstukken op schilderslinnen, produceert Pinas ook grote installaties voor in de openbare ruimte.
Bron: Marcel Pinas op Wikipedia